Diziplinarteko antzerki-proiektu honek, bazterkeria edo aurreiritzirik jasan gabe, edozeinek bere bizitza aldatzeko eskubidea duela aldarrikatzen du. Bere sorkuntzan Arte Eszenikoetako profesionalak eta mendetasunen batengatik errehabilitatzen ari diren pertsonen kolektiboak (alkohola, droga, jokoa) integratzen ditu, baita hustutako landa-ingurune batean birkokatzea aukeratzen duten pertsonak ere, prozesuaren zati handi baten anfitrioi izan zirenak. Bere esperientzia partekatuen bidez, edonork bigarren aukera bat izateko duen eskubideari buruzko hausnarketa planteatzen du ikuskizunak.
Proiektua, beraz, itxuraz deskonektatuta dauden bi errealitateren (bi munduren) aurkakotasunetik sortzen da, baina komunean dute marjinazio-arriskua eta bizitza birziklatzeko borroka. Batzuk errehabilitazio-prozesuetatik edo osasun mentaleko erakundeetatik zetozen, adikzioak nahasmenduen jatorrian baitzeuden. Pertsona batzuk hautatuak izan ziren, horiek hiriko bizimodua aldatu behar zuten hustutako, zahartutako eta zerbitzurik gabeko lurraldeen errealitatera egokitzeko, hau, aukera eta sorkuntza-eremu berri gisa balioetsiz.
Bi taldeak elkarrekin igo ziren agertokira, eta, haiekin ikuskizuna sortzearekin batera, prozesuaren beraren esperientzietatik sortutako dramaturgia batekin, despopulazioaren “soinu-artxibo” bat ere sortu genuen: artaldea bidean, ekaitza basoan, zaldi baten kaskoaren hotsa, kanpaia, sarraila herdoildua, ate baten kirrinka. Iraungi egiten den bizimoduaren soinu-hondarrak, obraren soinu-espazioa eraikitzeko erabiltzen ditugunak.
