Aporofobia STOP, Antzerki Sozialaren Ars Mediterranea 2022 saria jaso zuena, diziplina arteko ikuskizun bat da, zaurgarritasun ekonomiko edo etxegabetasun egoeran dauden pertsonekin zuzenean egindako sormen prozesu baten emaitza, zehazki, Paris 365 jangela solidarioaren erabiltzaileekin.
Aporofobia (grezierazko áporos “pobre” eta fosbo “miedo” terminoa) 90eko hamarkadan Adela Cortina filosofoak sortutako termino bat da, pobreziarekiko beldurra edo mespretxua definitzeko, sarritan xenofobia, homofobia edo arrazismoa bezalako beste gaitz batzuen jatorrian dagoena.
Gaur egun pobre forma berri asko daude, unibertsitarioetatik hasi eta lana duen jendea barne, baina ez duena etxebizitza bat lortzeko adina irabazten, edo enplegurik gabeko familiako gurasoak. Ikuskizunak agerian uzten du pobrezia edo etxegabetasuna ez direla inoren berezko ezaugarriak, ezta pertsonen baldintza iraunkorra ere. Atzo pobrea zen norbait lanpostu duin batean egon daitekelako gaur. Baina pertsona bat pobreen kolektibotik ateratzen den bitartean, beste bat bertan sartzen da. Pertsonak aldatu egiten dira, baina kolektiboak iraun egiten du. Begirada baztertu dugu, baina hor daude.
Sorkuntza-prozesuan, ikuskizunean erabiltzen diren altzari eszenikoen elementuak eraikitzeko tailer bat egin zen, aulki-multzo bat, guztiak pieza errepikaezinak, jantoki sozialeko erabiltzaileek beren irizpide estetiko eta formalekin eginak, hondakin materialetatik abiatuta.
Altzarien sorkuntza Curro Claret diseinatzaile kataluniarrak gainbegiratu zuen, eta proiektu honetarako pieza metaliko bat sortu zuen espresuki aulkien zatiak erraz finkatzeko. “Diseinuzko” pieza horiek oso paper garrantzitsua betetzen dute antzezlanaren testuinguruan, eta, gainera, pobrezian edo etxegabetasunean dauden pertsonei errekonozimendu, esplorazio eta adierazpen sortzailerako espazio bat eskaintzen diete, lehenago inoiz izan ez zutena.
