Nahi gabeko bakardadea isil-isilik hedatzen da gizarte batean, eta itxuraz inoiz baino konektatuago gaude. Hiperkonektatzea saritzen duen gizarte batean, jende askok ez du sentitzen gai dela bakardadeaz hitz egiteko, eta lotsa izaten dute: “beti zerbaiten parte izan behar dela dirudi: talde baten, familian, bikotekide baten”, dio Gustavok.
Gustavo Iruñean bizi da, 61 urte ditu. Duela gutxi parte hartu zuen Giza Filmoteka proiektuan, bakardadea pairatzen duten pertsonek euren moduan eta estetika propioarekin sortutako mikro-dokumentalak egiten dituen proiektuan. Proiektua Bidebitarte Kooperatibak egiten du. Gustavoren begirada adikzioetatik berreskuratzeko prozesu baten ondoren beste abandonu mota batekin topo egin duen norberarena da.
“Berreskuratze prozesuan oso lagunduta zaude, familia, terapeuta eta denek laguntzen dute. Baina alta ematen dizutenean… hortik aldatzen da dena. Bakarrik zaudela ikusten duzu. Nire kasuan, ez dut bikotekiderik, inor ez dut. Eta hain babestuta egotea eta bat-batean zurekin bakarrik egotea zaila da. Ez zaude guztiz bakarrik, baina hala sentitzen da. Eta hori kontatu nahi nuen.”
Gustavok ez du drama handiegirik kontatzen, baizik eta sinpletasun eta umiltasunez, norberaz filtro gabe begiratzen ikasi duenak. Esaten dit ez zaiola pantailan ikustea gustatzen, “emaitza ondo dago, mezuak indarra du, ez bakarrik neureak, beste askorenak ere, Giza Filmotekako mikro-dokumentaletan. Izan ere, uste dut beste lekukotzak indartsuagoak direla. Bakardade asko dago, eta guztiak ezberdinak dira. Agian nik kontatutakoa norbaiti lagungarria izan dakizkiokeela pentsatu dut, bakardadetik atera daitekeela ikusteko, ondo egon daitekeela. Partekatzea, besteen ondoan egoteko ekintza bat izateaz gain, generositate adierazpena da.”
Zenbat aldiz sentitu dugu bestela inor ez dagoela? Eta gaur egun, bat egiten dugu bakardadea norberarekin lotuta dagoela: “Nik nahi gabeko bakardadetik, onartutako bakardadera egin nuen salto, gaizki egoteatik nirekin ondo egotera. Eta konturatzen zara bakarrik egotea ez dela hain txarra. Batzuetan norberaren parte izan behar da, ondo egon behar duzu zurekin. Egia esan, ez gaude guztiz bakarrik. Beti dago inor. Baina bai, badira kasuak. Baina askotan sentimendua da gehiago, errealitatea baino.”
Hitz hauek, sinpleak diruditen arren, ausardia eta konpromisoa agerian uzten dute. Gaur egun, konexio azkarren eta gainazalekoen mundu batean, ez dakigu beti norberarekin bakarrik egoten eta are gutxiago bakardadea onartzen. Agian zaila ez da esatea, entzun nahi duen norbait aurkitzea baizik. Norberarekin bakarrik egoten jakin dezakegu? Eta prest gaude laguntzeko, lasai, konpainia eskatzen duenari?
Mia Coll Mariné,
Innova Programaren komunikazio arduraduna